Χουχούμης: Δάσκαλος μου ο Ντόβολης

Ο Διαμαντής Χουχούμης σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Αθλόραμα αναφέρθηκε στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, και τον Βαγγέλη Ντόβολη χαρακτηρίζοντας τον πρώτο του δάσκαλο.

Αναλυτικά η συνέντευξη του νεαρού άσσου:

Διαμαντή, ήρθε η ώρα να σε γνωρίσουν οι Ελληνες φίλαθλοι. Ακόμα και οι συντοπίτες μας που δεν πρόλαβαν να σε δουν να παίζεις μπάλα στα ευβοϊκά γήπεδα. Παρουσιάσου λοιπόν.

«Η καταγωγή μου είναι από τον Αγιο Ιωάννη, κοντά στο Αλιβέρι. Ποδόσφαιρο έπαιξα από πολύ μικρός στην ακαδημία του Βαγγέλη Ντόβολη «Αίολος» στα Κριεζά. Εκεί με είχε δει ο κ. Μάκης Λιβαθηνός και με παρακολούθησαν οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκού για περίπου ένα χρόνο. Ήρθα στον Παναθηναϊκό το 2008 σε ηλικία 14 ετών και πλέον ανήκω στην πρώτη ομάδα».

Μέσα σε τέσσερα χρόνια, από τον πρώην Δήμο Ταμυναίων (σ.σ. νυν Κύμης – Αλιβερίου) στην Παιανία. Στη μέχρι τώρα καριέρα σου, ποιοι άνθρωποι ήταν οι πιο καθοριστικοί;

«Με πολλούς δασκάλους έχω δουλέψει και όλοι έχουν παίξει το ρόλο τους στην εξέλιξή μου. Θα αναφερθώ κυρίως στους κ. Σαμαρά, Ρότσα, Ταράση και Σάμιο. Και βέβαια, τον κύριο Ζεσουάλδο Φερέιρα που μου έδωσε τις πρώτες ευκαιρίες να παίξω στη μεγάλη ομάδα. Ο πρώτος δάσκαλός μου βέβαια ήταν ο Βαγγέλης Ντόβολης».

Ο οποίος παρακολούθησε πρόσφατα και τον αγώνα με την Τότεναμ και καμάρωνε που σε είδε να μπαίνεις στο γήπεδο στο τέλος.

«Ναι το ξέρω. Ήθελα μάλιστα να τον δω μετά τον αγώνα, αλλά δεν μπόρεσα. Όταν βγήκα από τα αποδυτήρια και τον αναζήτησα, είχε φύγει. Προσπαθώ να δικαιώσω και αυτόν τον άνθρωπο για όσα μου πρόσφερε στο ξεκίνημά μου. Είμαστε ακόμα σε επαφή και μιλάμε συχνά. Ειδικά όταν πηγαίνω στο χωριό».

Οι περισσότερες ομάδες της Super League αναγκάζονται να εμπιστευθούν νέα παιδιά. Η κρίση έχει και τα καλά της;

«Από μία άποψη ισχύει. Σε πολλές ομάδες βλέπουμε νέα παιδιά που υπό άλλες συνθήκες δύσκολα θα έπαιρναν χρόνο συμμετοχής. Περιμένω κι εγώ τη σειρά μου, αφού ήδη ανήκω στην πρώτη ομάδα. Είναι ίσως λίγο πιο ευνοϊκή η συγκυρία».

Τα αυτιά σου είναι καλά κλεισμένα στα εγκωμιαστικά σχόλια που ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται;

«Πολύ καλά κλεισμένα. Δεν ακούω τίποτα. Έχω ακόμα πολλή δουλειά μπροστά μου».

Στα τοπικά της Εύβοιας δεν πρόλαβες να παίξεις;

«Έφυγα πολύ μικρός. Μόνο κάποιες προπονήσεις είχα κάνει με τον Ταμυναϊκό πριν έρθω στην Αθήνα».

Ο Ταμυναϊκός ήταν και η ομάδα που παρακολουθούσες όσο ήσουν ακόμα στο χωριό;

«Έχουμε και εμείς ομάδα στον Άγιο Ιωάννη, αλλά η μεγάλη ομάδα της περιοχής ήταν και είναι ο Ταμυναϊκός. Ο Ταμυναϊκός ήταν και είναι η ομάδα μου».

Παρακολουθείς καθόλου τα πρωταθλήματα του νομού;

«Τα τρία πρώτα χρόνια, αφού έφυγα, είχα τακτική παρουσία. Πήγαινα συχνά στο χωριό, επομένως έβλεπα και αγώνες. Τώρα πια είναι πολύ δύσκολο. Σκέψου ότι έχω να πάω στον Αγιο Ιωάννη δυο μήνες. Ούτε ρεπό δεν παίρνουμε. Αλλά αυτά έχει η ποδοσφαιρική καριέρα. Τα ήξερα».

Ελπίζω να πηγαίνεις και όταν θα γίνεις διάσημος. Όχι όλο Μύκονο.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να διαγράψω τον τόπο μου. Τα καλοκαίρια, ακόμα κι αν πάω για κάποιες μέρες σε κάποιο νησί, τις περισσότερες μέρες θα τις περνάω στον τόπο μου. Μόνο εκεί ηρεμώ και νιώθω πραγματικά καλά».

Εκτός από σένα, είναι κι άλλα παιδιά με καταγωγή από την περιοχή μας που αγωνίζονται σε ομάδες της Σούπερ Λιγκ, ο Νικολιάς στην Α.Ε.Κ, ο Σίμωσης στην Κέρκυρα, ο Αυλωνίτης στον Πανιώνιο. Γνωρίζεσαι με κάποιους;

«Με όλους λίγο πολύ. Ο Νικολιάς είναι συνομήλικός μου και είχαμε παίξει για λίγο και στην ακαδημία «Ηνίοχος» του κ Ηλία Μπέριου, σε πολύ πιο μικρή ηλικία. Ο Σίμωσης και ο Αυλωνίτης είναι λίγο πιο μεγάλοι, δεν είχα την ευκαιρία να συναντηθώ μαζί τους εντός γηπέδου. Ελπίζω να τους συναντήσω σε αγώνες της Σούπερ Λιγκ».

Οικογενειακώς Παναθηναϊκοί. Τυχαίο που βρέθηκες στην Παιανία ή όχι και τόσο;

«Μπορεί να είμαι από μικρός Παναθηναϊκός, όμως θα έλεγα ότι ο ερχομός εδώ προέκυψε στην πορεία. Έπαιξε ρόλο και η συνεργασία του Αίολου με τον Παναθηναϊκό».

Είχες, επομένως, την ευκαιρία να ζήσεις από πολύ μικρός και από πολύ κοντά την ατμόσφαιρα ενός μεγάλου συλλόγου που είναι και η αγαπημένη σου ομάδα. Ποιες ήταν οι στιγμές που σε έκαναν να θες να μπεις μέσα στο γήπεδο και να αδημονείς να έρθει η ώρα να γίνεις μέλος της αντρικής ομάδας;

«Έχω ζήσει από κοντά πολλές καλές και κακές στιγμές ως μπολ – μπόι. Κορυφαία εμπειρία ήταν το (3 – 2) με τη Ρόμα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τα είδα όλα από πολύ κοντά. Μαγική βραδιά. Επίσης θυμάμαι χαρακτηριστικά και το (1 – 0) με την Ανόρθωση με το γκολ του Καραγκούνη, το 2008. Ήταν η πρώτη μου χρονιά στα τμήματα υποδομής του Παναθηναϊκού, στα 14 μου. Ήμουν μάλιστα τόσο... τρελαμένος, ώστε άφησα το πόστο μου και ανέβηκα στη θύρα 28, παρέα με τον Καπίνο, για να ζήσουμε την ατμόσφαιρα».

Μεγάλες στιγμές που έχουν λείψει από τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

«Θα τις ξαναζήσουμε. Ο Παναθηναϊκός θα επιστρέψει στη θέση που πρέπει. Γι' αυτό δουλεύουμε και προσπαθούμε».